Kafamdan aşağıya kaynar sular dökülmüştü.Ne demeliydim ne yapmalıydım.Bilemiyordum.Şuursuzca "hmmm olabilir daha kişiliğin tam yerine  oturamamış olabilir ama iyi düşündün mü?" demiştim.Benim yerimde bir başkası olsaydı kıyameti koparmıştı belkide.Ama ben O'nu seviyorum onun üzülmesinide istemiyorum bu yüzden olsa gerek kızamadı ona belkide kızsaydım her şey çok daha farklı olacakdı.

Kızamıyordum O'na, zaten bana "ben galiba gayim" demişti.Aklında kendisiyle benliğiyle ilgili sorular vardı belliki.Bana her şeyide anlatamıyordu.

Ama nasıl gay değildi onuda anlayamıyordum ki hala da anlayamıyorum.Hem gabileye üye hem hareketleri çok feminen hem ilk tanıştığımıza nabzımı ölçmüştü.Bana gamileye üye olduğunu öylediğinde çok şaşırmıştım nickin ne diye sorduğumda söylemişti ama baktığımda bulamamıştım hesabını kapatmıştı sonradan.

Bana arkdaş,kanka kalabileceğimizi her şeyin eskisi gibi olabileceğini söylemişti.Ama bu mümkün müydü?Mümkün olmadığını olamıyacağını doğamıza aykırı olduğunu söyledim ama oluruz oluruz diyrek geçiştirdi.Ona onu sevdiğimi söylüyordum o bana onu unutmamı söylüyordu.

Ben dediği her şeyi onaylıyordum pozitif yaklaşıyordum.Bir yandanda ağlıyordum.Ağlamaktan gözlerim şişmişti.Ama yinede ona ne kızabiliyordum ne de karşı çıkabiliyordum.

Ertesi gün okulda benden çok uzaktı hatta başka yere oturmuştu ben onun yanına gidiyordum onla olmak istiyordum onun benden kaçtığını anlamadan.Bir kaç gün böyle devam etti o kaçtı ben kovaladım peşinden gittim.Benden dahada uzaklaştı.Artık benim bulunduğum ortama girmiyordu.Benimle ilgili muhabbetlerde konuşöuyor bane diyor yorum yapmıyordu.Herkes bir şeyler olduğunu anlamıştı.Bunun neyi var senin neyin var diyorlardı.

Ama konuşmuyor olamayacağımız kimsenin aklından geçmiyordu.Sonuçta biz çok iyi arkadaştık.Bir zamanlar....

Yine çok uzadı devamı bir sonraki postta...