Işık vuruyordu yüzüme
Karanlımı senin sevgin aydınlatıyordu
Ruhumu okşuyordu sözlerin
Kalbimi paylaşıyordu gözlerin

Yanlızlığımda seni düşüyordum
Yanlızlığım sensizliğim oluyordu
Duyuyordum sesini hep içimde
İnliyordu sen sen... diye

Ne oldu da kapandı gözlerin
Görmez oldu aşkımı
Utanç veriyor aşkın
Hüznümün taksiminde

Mercan'a yazdığım ilk şiirdi bu biliyorum gerçekten çok kötü :D İlk olduğundan ama diğerleri daha güzel...:)

Mercan'a olan duygularımın aşk olmadığının hayranlık olduğunu düşünüyorum büyük ihtimallede öyle zaten.
Mercan arkadaş çevresinde çok sevilen biri ve benim yapmak isteyipte yapamadıklarımı yapıyor.Kısacası olmak isteyipte olamadığım bi karakter.

Hayranlıktan mı orası tartışılır her aklıma geldiğinde gözlerim doluyor ağlamaklı oluyorum...
Ama o mükemmel biri.Yalan söylemez hiç.Ki ben hep söylüyorum her konuda.İnsanlara muhteşem görün bilmek için.Her şeyi bilem adam misali.Az da olsa beceriyorum.
İnsanlar benden yardım isteyince ve yapamayacığımı anlayınca hemen kaçıyorum.Ki o konu hakkında genelde teorik bilgilere sahibim ama uygulamaya gelince altıma sıçıyorum...